Πρόγραμμα Σπουδών

Προοδευτικη επιστημονική ανβάθμιση ή τεχνοκρατικη αντίληψη της γνώσης και σύμπλέυση με τις απόλυτες ανάγκες της αγοράς;;

Μας απο-προγραμματίζουν,
ή αλλιως τί συμβαίνει με το Πρόγραμμα σπουδών των Ηλεκτρολόγων;

Η εξεταστική μπορεί να τελείωσε, το καρναβάλι επίσης αλλά επιστρέφοντας στη σχολή από την πρώτη μέρα η κατάσταση φαίνεται να μην έχει αλλάξει καθόλου. Το τελευταίο διάστημα αντιμετωπίσαμε τη σκληρή στάση του προέδρου της σχολής αλλά και μεγάλης μερίδας καθηγητών όσον αφορά την πλήρη πτυχιακή, κάτι που τελικά καταφέραμε με τις μαζικές παραστάσεις του συλλόγου μας, όσο και τη διάρκεια της εξεταστικής που παρόλο το ότι καταφέραμε να δοθούν από τη σύγκλητο 4 εβδομάδες, τελικά ο κ.Τζες αρνήθηκε να δοθεί κανονική παράταση, παρά μόνο μετακύλιση 2 μαθημάτων. Άραγε επειδή απουσίαζαν οι φοιτητές από τη σχολή; ή επίσης επειδή η λογική του κ.Τζε προστάζει αυτό, όχι για το καλό μας αλλά για τα συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα που έχει και διατυμπανίζει σε κάθε διδασκαλία και τμήμα(όπως για την εφαρμογή του ν.Πλαίσιο, την αναγνώριση των ΚΕΣ κλπ);
Και σαν να μην έφτανε αυτό η «κομμένη» εξεταστική κατέληξε να έχει αντίστοιχο κόστος στους φοιτητές, αφού όχι μόνο η διάρκεια αλλά και τα απαιτητικά θέματα και η αυστηρή βαθμολόγηση από πολλούς καθηγητές οδήγησαν στα αποκαρδιωτικά αποτελέσματα. Βέβαια, το φαινόμενο των μαζικών κοψιμάτων δεν είναι κάτι καινούργιο για τη σχολή μας, αφού κάθε χρόνο όλο και περισσότεροι καθηγητές διαγωνίζονται για το ποιος θα κερδίσει το βραβείο του «χρυσού τσεκουριού».
Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που η στάση των καθηγητών χρόνο με το χρόνο σκληραίνει απέναντι μας, που οι απαιτήσεις τους έχουν οδηγήσει μεγάλο ποσοστό φοιτητών να καταφύγει στα φροντιστήρια προκειμένου να ανταπεξέλθει σε αυτές, οδηγώντας μας σε περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών μας. Και ίσως το γεγονός ότι ακόμα αντιδρούμε σε τέτοιες συμπεριφορές και διεκδικούμε τα συμφέροντά μας, οδήγησε τον κ.Τζε να στοχοποιήσει 2 μέλη του φοιτητικού συλλόγου και να τα απειλήσει με πειθαρχικό γιατί «τόλμησαν» να αντιδράσουν στην προτεινόμενη αλλαγή του προγράμματος σπουδών, στο τμήμα του περασμένου Ιουλίου, με απουσία των φοιτητών (πάλι κατά σύμπτωση) από τα αμφιθέατρα.
Τελικά, αυτή η απειλή στοχεύει στο να «κλείσουν» τα στόματα, τώρα που το ζήτημα αυτό ξαναέρχεται στην επιφάνεια. Πρόκειται για μια κουβέντα που έχει ανοίξει εδώ και 10 χρόνια στη σχολή, και που με μεθόδευση από μεριάς κάποιων καθηγητών γίνεται εντατική προσπάθεια αλλαγής του προγράμματος σπουδών και του χαρακτήρα των σπουδών μας. Μια πρόταση που έχει βρεί σε τελείως αντίθετη θέση το φοιτητικό μας συλλόγο. Συνοπτικά, μια τέτοια πρόταση οδηγεί στο να:
 Απαξιώνονται οι βασικές και απαραίτητες γνώσεις για ένα μηχανικό, αν δουμε τις αλλαγές στα μαθηματικά και στη φυσική. Ενώ επιβραβεύεται η στείρα και εξειδικευμένη γνώση αφού κατεβαίνουν μαθήματα από τους τομείς στον κορμό.
 Η ύλη πολλών μαθημάτων συμπιέζεται με αποτέλεσμα από τη μία μεγάλο φόρτο διαβάσματος για ένα μάθημα και από την άλλη ελλιπής διδασκαλία (με το μέθοδο του πασαλείμματος), ενώ παράλληλα θα εξεταζόμαστε σε όλη την ύλη.
 Κατάργηση εργαστηρίων και δημιουργία άλλων εκεί που δε θα έπρεπε να υπάρχουν, και ανισομερής κατανομή στα έτη του κορμού. Για παράδειγμα το 3ο έτος επιβαρύνεται ακόμα πιο πολύ.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούμε σε μερικές πολύ συνηθισμένες ερωτήσεις και απόψεις:
 Για το ζήτημα του προγράμματος σπουδών δεν έχουν λόγο οι φοιτητές.
Λάθος. Για ένα τέτοιο ζήτημα, που επηρεάζει τόσο την καθημερινότητά μας μέσα στη σχολή, με τα εργαστήρια, τις παραδόσεις και τον ελεύθερο μας χρόνο, αλλά, κυρίως τις στέρεες και βασικές γνώσεις που μας εφοδιάζουν ώστε να έχουμε μια καλύτερη προοπτική στην εργασία, έχουμε τον πρώτο λόγο εμείς. Λιγότερο μάλιστα καθηγητές που προτεραιότητά τους είναι να έχουν περισσότερα μαθήματα και εργαστήρια για να παίρνουν επιδοτήσεις. Καθηγητές, των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία, παρά την «υψηλή μόρφωση» τους δεν έχουν βγει ποτέ έξω από τους 4 τοίχους του πανεπιστημίου, στην εργασία, ώστε να αντιλαμβάνονται με ποίες γνώσεις πρέπει να μας εφοδιάσουν.
 Πώς επηρρεάζει το πρόγραμμα σπουδών τα επαγγελματικά μας δικαιώματα; Καταρχάς, το σύνολο των μαθημάτων και η κατεύθυνση που αυτά έχουν αντιστοιχούν στον τίτλο σπουδών που μας απονέμεται, στο πτυχίο μας. Το ΤΕΕ, ως φορέας πιστοποίησης και απόδοσης επαγγελματικών δικαιωμάτων στους μηχανικούς, αποδίδει τα επαγγελματικά δικαιώματα σύμφωνα με τον τίτλο σπουδών. Η συγκεκριμένη πρόταση που εξειδικεύει το χαρακτήρα των σπουδών σαφώς και θα οδηγήσει στην αλλαγή του τίτλου της σχολής σε μια πιο εξειδικευμένη κατεύθυνση.
 Είναι αναγκαία η εξειδίκευση σήμερα;
Σαφώς και δεν είναι. Απεναντίας, εξειδίκευση σημαίνει η απόκτηση μια στείρας και απαξιώσιμης γνώσης, πλήρως αναλώσιμης, από τη στιγμή που δε θα έχουμε ολοκληρώσει ένα κύκλο προπτυχιακών σπουδών με μαθήματα που θα μας εφοδιάζουν με τις απαραίτητες και βασικές γνώσεις που χρειάζεται ένας μηχανικός για να ανταπεξέλθει στο αντικείμενό του. Επιπλέον, εξειδικευμένο πτυχίο συνεπάγεται την συνεχή επανακατάρτιση(μέσω των ινστιτούτων δια βίου μάθησης) πάνω σε ένα αντικείμενο αφού δε θα στηρίζεται σε γερά θεμέλια. Τέλος, είναι απαραίτητος ένας ενιαίος κώδικας συνεννόησης μεταξύ των μηχανικών από τη στιγμή που στη εργασία, τις περισσότερες φορές θα χρειαστεί να έρθουμε σε συνεννόηση με άλλους μηχανικούς.

Από μεριάς μας, αντιστοιχεί να παλέψουμε ώστε να μη γίνει καμιά τέτοια αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών και να διεκδικήσουμε ένα πρόγραμμα σπουδών που:

• Να παρέχει ένα εύρος βασικών και θεμελιωδών γνώσεων πάνω στο γνωστικό αντικείμενο του μηχανικού, και να δίνει όλο το εύρος δυνατοτήτων στην εργασία δηλαδή να περιλαμβάνει ένας πλήθος επαγγελματικών δικαιωμάτων. Να μας εφοδιάζει δηλαδή, με ένα ισχυρό πτυχίο που να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Όχι και άλλες εξετάσεις και πιστοποιήσεις για να αποδείξουμε το φανερό (το έχουμε ήδη το πτυχίο). Υπό αυτό το πρίσμα καμία σκλήρυνση των εξετάσεων στο ΤΕΕ. Να μην είναι αναγκαίο το διδακτορικό ή οι μεταπτυχιακές σπουδές ή τα πρόσθετα σεμινάρια παρακολούθησης για να εργαστούμε ως μηχανικοί. Καμία ισοτίμηση του Διπλώματος Μηχανικού με Master.
• Να υπάρχει ένας ενιαίος 5ετής κύκλος σπουδών με όλα τα απαραίτητα μαθήματα, χωρίς κατευθύνσεις και εξατομίκευση του πτυχίου, ακριβώς για να μπορούμε να διεκδικούμε συλλογικά τα συμφέροντά μας στην εργασία.
• Τα εργαστήρια να είναι ελεύθεροι χώροι πειραματισμού και όχι εξεταστικά κέντρα, που να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και όχι να τιμωρούμαστε για αυτά.
• Ένα ωρολόγιο πρόγραμμα μοιρασμένο με τέτοιο τρόπο που να έχουμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών. Ελεύθερο χρόνο που να τον αξιοποιούμε κατ’επιλογήν. Όχι υποχρεωτικά project , προόδους. Αποσυμφόρηση του εντατικοποιημένου 3ου έτους.
• Να μην περιλαμβάνει κανένα σύστημα του τύπου ν+3, ν+5, προαπαιτούμενα και αλυσίδες μαθημάτων. Θέλουμε να φτιάχνουμε εμείς το πρόγραμμα των μαθημάτων που θα δίνουμε σε κάθε εξεταστική και να κατανέμουμε το διάβασμά μας.

Καλούμαστε όλοι να δώσουμε ένα δυναμικό παρόν στο επόμενο τμήμα την Τρίτη 23/2 στις 10:00 και να δώσουμε το μήνυμα ότι παλεύουμε συλλογικά για τα συμφέροντα και τις προσδοκίες μας ενάντια σε αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι ο μόνος δρόμος είναι αυτός της υποταγής και της ατομικής διαπραγμάτευσης.






Ανεξάρτητη Αγωνιστική Πρωτοβουλία ηλεκτρολόγων σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

ΣTO ΚΑΛΟ KAI ΝΑ (ΜΗ) ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙΣ

Συνάδελφοι,
Το όνομα του κ.Μπιτσώρη στοιχειώνει εδώ και χρόνια τα αμφιθέατρα των ΗΛ...Τα μαθήματα του, Σήματα Ι και ΙΙ κάθε χρόνο απασχολούν (χωρίς καμία υπερβολή) χιλιάδες φοιτητές της σχολής μας καθ'ότι τα χρωστάνε πάνω από 800+...Το όνομα του αποτελεί “φόβητρο¨ από τους πρωτοετείς φοιτητές (το μάθημα διδάσκεται στο 3ο έτος) μέχρι συναδέλφους που χρωστώντας ΜΟΝΟ τα μαθήματα του για να πάρουν πτυχίο είναι πλέον φαντάροι/παντρεμένοι/παντρεμένοι με παιδιά κτλ κτλ. Στα πλαίσια της αντιπαράθεσης του φοιτητικού μας συλλόγου με λογικές πειθάρχησης και καταναγκασμού, με λογικές εκδικητικότητας, με λογικές εντατικοποίησης της φοιτητικής μας καθημερινότητας δηλαδή τελικά με λογικές που πλήττουν τα συμφέροντα μας ως φοιτητές, ως ΑΑΠη καλούμε εδώ και χρόνια όλους τους συναδέλφους μας να κουβεντιάσουμε για το πώς τέτοιες λογικές καθηγητών πλήττουν τις σπουδές μας και για το πώς πρέπει συλλογικά να αντιπαρατεθούμε με αυτές και να τις σταματήσουμε. Φαίνεται όμως πως κάποιοι φοβούνται το φοιτητικό σύλλογο, φοβούνται τις φωνές των φοιτητών της σχολής! Τις φωνές για τις καθηγητικές αυθαιρεσίες, για τα μαζικά κοψίματα, για τα δύσκολα θέματα, για τη σκλήρυνση των εξεταστικών, για το ανεπαρκές μάθημα στα αμφιθέατρα, για τα εργαστήρια-εξεταστικά κέντρα! Φοβούνται γιατί διαφωνούν τελικά με μια λογική μέσα στα φοιτητικά αμφιθέατρα που βλέπει την υπεράσπιση των φοιτητικών μας συμφερόντων μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες και αγωνιστικές αποφάσεις που εναντιώνονται στους αντιεκπαιδευτικούς νόμους και διατάξεις του εκάστοτε υπουργείου και κυβέρνησης από τη μία, αλλά και που αμφισβητεί το “δίκιο” των καθηγητών όσον αφορά τον τρόπο που γίνονται τα μαθήματα, τα εργαστήρια, οι εξεταστικές στη σχολή μας από την άλλη. Και όπως ποτέ δεν μας φόβισαν και δεν μας σταμάτησαν ολόκληρες κυβερνήσεις ,έτσι δεν θα μας φοβίσει ούτε θα μας σταματήσει συγκεκριμένη μερίδα αντιδραστικών καθηγητών, ούτε ο κ. Μπιτσώρης.


Οι νέοι ‘’Δεκέμβρηδες’’ ζούνε στο παρόν μας



Ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, τα αίτια παραμένουν υπαρκτά. Η διεθνής απήχηση του Δεκέμβρη δεν είναι καθόλου τυχαία. Ο Δεκέμβρης απείλησε με ανατροπή την κυβέρνηση και κλυδώνισε συνολικά το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα, φέρνοντας στο προσκήνιο ένα ορμητικό κύμα ριζοσπαστικοποίησης! Οι μαθητές, οι φοιτητές και συνολικά η νεολαία της εκπαίδευσης, οι εργαζόμενοι, οι μετανάστες, όλοι αυτοί που η ζωή τους έγινε μάχη για την επιβίωση εξαιτίας της πολιτικής των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια ανέτρεψαν το φόβο, τη σιωπή, την εκλογική αναμονή και τα προγραμματισμένα σχέδια όλου του επίσημου πολιτικού σκηνικού.


Το ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας τώρα και αυτό στην ίδια πολιτική κατεύθυνση, έρχεται αντιμέτωπο με την αποδοκιμασία του εργαζόμενου κόσμου και της νεολαίας. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και να βγάζει φιλολαϊκές εξαγγελίες, δεν μπορεί να κρύψει τις διαθέσεις της στα μέτωπα της εκπαίδευσης, της εργασίας και της δημοκρατίας. Εκπροσωπώντας σταθερά το κεφάλαιο μιλά για ‘’αποφασιστικές τομές’’ μόνο όσον αφορά την φορολογία και την ασφάλιση των εργαζομένων, αφήνοντας την εργοδοσία στο απυρόβλητο.


Δημιούργησε στρατιές ανέργων-πρώην εργαζόμενων στα stage μετατρέποντας την μόνιμη εργασία σε πολυτέλεια. Πλασάρει την ‘’αξιοκρατία΄’ και την ‘’διαφάνεια’’ για να κρύψει ότι πετά μία ολόκληρη γενιά στην ανεργία ενώ μετατρέπει το δικαίωμα στην αξιοπρεπή μόνιμη εργασία σε ‘’απαγορευμένο αγαθό’’. Μιλά για δημοκρατία την στιγμή που προχώρησε σε 300 προσαγωγές κατά τη διάρκεια της πορείας του Πολυτεχνείου, ενώ μετέτρεψε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας σε κατεχόμενη περιοχή από τις δυνάμεις της αστυνομίας. Μαζί της έχει την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Εργατικού Κέντρου που μπαίνουν άνευ όρων στο διάλογο με την κυβέρνηση και δεν τολμούν να καλέσουν απεργία την ημέρα κατάθεσης του προϋπολογισμού στην Βουλή. Οι κινητοποιήσεις των λιμενεργατών, οι πορείες και οι διαδηλώσεις των απολυμένων από τα stage, οι μαζικές απεργίες στη Wind και τη Vodafone είναι τα πρώτα σημάδια κοινωνικής αντίστασης απέναντι στην νέα κυβέρνηση.


Όσο για την εκπαίδευση η διαλυμένη Ν.Δ. ζηλεύει το πρόγραμμα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με ν.νόμο πλαίσιο, νόμο για τα ΤΕΙ, αξιολόγηση και κατάργηση του ασύλου. Εμμένει στο ζήτημα των κολεγίων-ΚΕΣ ενώ δεν δίστασε να αμφισβητήσει το άσυλο αποκλείοντας με αστυνομικές δυνάμεις πολλά πανεπιστημιακά ιδρύματα κατά την διάρκεια του Πολυτεχνείου. Είναι οι πολιτικές κατευθύνσεις των κυβερνήσεων για την εργασιακή και εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, η ανεργία, η αναίρεση στοιχειωδών εργασιακών και ασφαλιστικών κεκτημένων που διαμορφώνουν ένα τοπίο συμπιεσμένων προσδοκιών και ανασφάλειας για τη νεολαία. Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες του περσινού Δεκέμβρη, απέναντι στις οποίες οφείλουμε να δώσουμε μια απάντηση!



Η αναδιάρθρωση στην εργασία…


Στην εργασία με την εφαρμογή του ήδη ψηφισμένου ασφαλιστικού και το άνοιγμα του διαλόγου για νέες αναδιαρθρώσεις – διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, με τις ιδιωτικοποιήσεις και την ψήφιση των νομοθετικών ρυθμίσεων για τους δημοσίους υπαλλήλους είναι σαφής η προσπάθεια να χειροτερεύουν συνεχώς οι συνθήκες εργασίας. Μας θέλουν να δουλεύουμε όλο και περισσότερο χωρίς σαφή ωράρια, παίρνοντας συνεχώς χαμηλότερους μισθούς, χωρίς ασφαλιστικά δικαιώματα και χωρίς μονιμότητα υπό την απειλή της απόλυσης, με ένταση της φορομπηξίας και περικοπή βαρέων και ανθυγιεινών επιδομάτων.


Η αναδιάρθρωση στην εκπαίδευση…


Στην εκπαίδευση και τα δυο κόμματα έχουν στηρίξει νόμους στους οποίους εναντιώθηκε το φοιτητικό κίνημα, όπως η αξιολόγηση, ν. πλαίσιο, αναθεώρηση άρθρου 16 ,κατάργηση άσυλου ,δια βίου εκπαίδευση-κατάρτιση… Και οι δυο προσπαθούν από κοινού το προχώρημα της αντισυνταγματικής αναγνώρισης των ΚΕΣ δια της «πλάγιας οδού» του ευρωπαϊκού δικαστηρίου καθώς και την προώθηση του νέου νομού για τα ΤΕΙ, και το νέο τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τη βάση του 10. Είναι χαρακτηριστικό ,άλλωστε,ότι το νέο νομοσχέδιο για τα ΤΕΙ, όπως και η αναγνώριση των ΚΕΣ, κατά την προσφιλή τακτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ψηφιστήκαν μέσα στο καλοκαίρι φοβούμενοι την κεντρική αντιπαράθεση με το φοιτητικό κίνημα.


"Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;" (Μπρεχτ)